Nie wiem
Chcę być znowu dzieckiem
Niczego nieświadomym
O które nie upomina się świat dorosłych
Chcę żyć w świecie fantazji
Przeze mnie wytworzonych
Z całą ich infantylnością, ale i
szczęściem
Dlaczego oczekujecie, że z dnia na dzień
Stanę się dorosła
Wcześniej nie będąc przygotowywaną
Jak mam nauczyć się latać
Kiedy każecie mi skakać
A ja nie mam skrzydeł?!
Ja już nie mogę
Pchana bez przerwy
Ciągnięta przez miliony cudzych
oczekiwań
Nie wiem, gdzie jestem ja
Nie wiem, gdzie będę
Nie wiem, kim jestem
Nie wiem, kim będę
Komentarze (1)
co prawda proste w przekazie i za to efekt jest
dobitny. genialnie. każdy z nas chyba tak sie czuje.
częściej lub rzadziej. fajny wiersz. tak jego prostota
mnie urzekła.