Nie wierzyła ...

Stała samotna na moście Samobójców,
Wpatrzona w srebrny nurt rzeki.
W uszach dudnił jej jeszcze szyderczy śmiech ojca,
Jej własny krzyk,
I nieme łzy.
Czuła rozdzierający ból,
Trawiący jej ciało i duszę,
Nie wierzyła w szczęście i nigdy szczęśliwa nie była.
Nie wierzyła w marzenia i żadne z nich nigdy się nie spełniło.
Nie wierzyła w miłość, dlatego miłość nigdy nie zapukała do jej drzwi.
Nie wierzyła w lepsze jutro, dlatego ono nie nadeszło.
A potem już rutynowe czynności,
Zdjęcie, plastikowy worek,
Identyfikacja i numerek…
Patrzysz na wszystko i mówisz „Boże, co za biedna dziewczyna”
I odchodzisz już myśląc o sobie…
A choć raz pomyśl ile osób mijasz, które w głowie planują własną śmierć …

autor

zoe

Napisany: 2004-12-27 Dodano: 2005-01-02 16:57:57

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie