Nie wracaj już nawet snami

bardzo smutnawy ale piękny

Najlepiej nie wracać do wspomnień które ranią ale bywa
też tak jak w Twoim wierszu że to co przeminęło wciąż
powraca jak bumerang no cóż miłość jak róża jest
piękna ale potrafi też zaboleć jak dotkniesz ich kolcy

p o z d r a w i a m

Ileż smutku jest w tych kilku słowach. Szkoda każdej
miłości. Pozdrawiam:)

Piękny, smutny... trzeba być na prawdę silnym, by
zapomnieć, przeciąć... ja ciągle z tym walczę, albo i
nie, bo serce nadal boli... z serca pozdrawiam i
dziękuję :)

Bardzo smutny wiersz.

Niech rośnie, niech ufa:)

w r a c a j .... bo rośnie jak trowant.

czasem trzeba odciąć się od przeszłości, żeby dać
szansę przyszłości , zaciekawił mnie ten rosnący
kamień,bardzo ładna miniatura

Z pewnością czas na przemianę. Serce niech rośnie,
podlewane nową miłością. Ładny wiersz. Pozdrawiam
serdecznie.

powiewa smutkiem, zwlaszcza oczyszczone serce z
pragnień..pozdrawiam

Witaj Aneczko! piękny, chociaż smutaśny wiersz! ale
czy życie zawsze jest wesołe?

Pozdrawiam pięknie i dziękuję :))

Ładna, choć smutna miniaturka. Pozdrawiam serdecznie:)

rozczarowanie albo odrzucona miłość każe nam zamykać w
skorupie nasze uczucia i marzenia, by nie narazić
serca więcej na szwank...

Powroty w snach, to chyba już barak tu nadziei.
Przeczytałem wiersz ten z uwagą/+

Żyć trzeba w zgodzie z sobą! Pozdrawiam!