Nie zabijaj, zabij...

Proszę Cię, nie zabijaj jeszcze mnie,
Do tej pory tak wiele marzeń miałem.
Myślałem, że ludzi zmienie,
Za nich tak wiele łez wylałem.
Wierzyłem, że nie pokonają mnie ich cienie.
Sam siebie okłamywałem,
Że do zbawienia doprowadzi przeznaczenie.
Proszę Cię, oszczędź jeszcze trochę mej miłości,
Abym doczekał i zobaczył światła ocalenie.
Biegnąc w ciemności,
Pokonując życiowe zagrożenie,
Znalazł drogę ku wieczności.
Chciałbym popaść choć w jedno zdziwienie
I zobaczyć choć krople odwzajemnionej mej miłości.
Poprowadzić ból przez jasności uzdrowienie,
Mimo, że życie pełne jest tajemniczości.
Proszę Cię, nie zabijaj jeszcze mnie,
Chcę aby mój uśmiech nabrał wyrazistości.
Muszę najpierw wiedzieć, że w cierpieniu już nikt nie zaśnie,
Chcę umrzeć z miłości.

autor

Nocny Sokół

Dodano: 2006-01-27 14:34:21

Ten wiersz przeczytano 362 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie