Nie znam ciebie

spoglądam
śmiało w lustro
nie znam ciebie
człowieku

gdzie ten obraz
z tamtych lat
które minęły
jak zachodni wiatr
jak śnieżna burza
w której
brodziłem po pas

wziąłem fotografię do ręki
porównuję tamtą twarz
z tą co widzę teraz
dzieli nas przepaść

i myślę
nie ważny wygląd
obraz
prawdziwy mam w lustrze

uśmiecham się
jak głupi do sera
liczy się moje wnętrze
energia
ciepłe serce

i to
co daje mi
mój ukochany świat


Autor Waldi

autor

waldi1

Napisany: 2020-01-07 Dodano: 2020-01-08 00:08:36

Ten wiersz przeczytano 628 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie