Nie zrozumiecie...
Moją duszę
spowił cień.
Zawładnął już
całą mną.
Jasnością teraz
jest to co piszę,
choć wiem, że i tak
będę niezrozumiana.
Usycham w różanym
świecie moim,
opadam
jak liść jesienny.
Ukołyszę się
huśtawką mych snów,
i z resztką jasnej radości
usnę.
autor
maniulka
Dodano: 2008-05-06 01:18:44
Ten wiersz przeczytano 544 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Masz huśtawkę nastrojów, czujesz się niezrozumiana, a
jaśniejesz gdy piszesz wiersze. Więc rób co lubisz
najbardziej, ta róża pośród cierni rozkwitnie pięknym
kwieciem, a wtedy będziesz się uśmiechać do niej.
Jesteś nierozumiana wśród ludzi, "usychasz" - wiersz
pesymistyczny, ty może tak tylko myslisz, że Cie nikt
nierozumie.
Spróbuj spojrzeć na świat przez "różowe okulary"
Ładnie wymownie.
"róża pośród cierni wschodzi"może i nie rozumiemy gdyż
najlepiej rozumie Cię twoja dusza ale dla mnie to
czujesz w sobie smutek samotnośc i brak zrozumienia u
ludzi...bardzo podoba mi się Twój wiersz