niebieskie migdały

chyba nie powinnam

oddechy równe i miarowe,
czasem przyspieszone
albo roztańczone
tak jak i twoje słowa
kłamliwe lub prawdziwe,
raniące i pieszczące,
łagodne czasem srogie
niebieskie migdały i dzwon świąteczny na kolejną drogę
i wierzę i nie wierzę
i czekam i się boję
oswajam cię i uczę
w blasku twych oczu stoję
patrząc tak niecierpliwie
czekam co bedzie dalej
odpowiedzialność wielka
nie cofnę się ,zostaje
i nawet gdy nakarmisz mnie
oddechem zakłamanym ,
gdy sypniesz znów słowami
niebieskimi migdałami ,
łzę przełknę i zamilknę
na małą krótką chwilę
i dam ci dzwon świąteczny
na drogi drugą milę.

autor

mizerka

Dodano: 2006-12-08 19:57:38

Ten wiersz przeczytano 598 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie