Niebo mojej młodości Sonet

Rozbieranie sonetu z powagi.

Wznoszę się na szczyt wspomnień poza snów granicę,
tam gdzie się noc rozpływa w mroku czarnej dziury.
Poskręcane spiralnie gwiazd złociste sznury,
oplatają tok myśli i gaszą źrenice.

Już w bramie niebios stoję witając Anieli,
z nargile Piotra czuję zapach lawendowy.
Amorki po obłokach ruszyły na łowy -
graficiarze mur raju pacykują w bieli.

Na poletkach makowych leżą dzieci kwiaty,
brzdąkając na gitarach popalają skręty.
Moja młodość przepływa jak kadry sprzed laty,

A ja czekam pod bramą. Czyżbym był wyklęty?
Przecież każdy w swym życiu, biedny czy bogaty,
miał coś na sumieniu, i nie był wszak święty.

autor

Stumpy

Napisany: 2017-10-10 Dodano: 2017-10-10 09:29:10

Ten wiersz przeczytano 1023 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sonet Klimat Optymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie