Niebo może poczekać

Niebo może poczekać na mnie
jeszcze trochę zostało
do poznania, do zakochania
tam za zasłoniętym szybami
światem kręcą się ludzie
zagubieni rzeczywistością
i tylko powiew wiatru
prowadzi ich do swoich
zamkniętych pustych klatek

Niebo może poczekać na mnie
chciałbym poczuć jak to jest
kiedy w słońcu czy deszczu
dotyka się ciepłej dłoni
a na policzkach pojawiają się
pierwsze tego roku rumieńce
naiwnym marzeniem pocałunek
na środku parkowej alei
w spadających smętnie liściach

Niebo musi poczekać na mnie
przynajmniej parę chwil
aby zapobiec ostatnim łzom
aby pożegnać się uczciwie

autor

Zbuntowany Wędrowiec

Napisany: 2008-09-22 Dodano: 2008-09-22 14:17:05

Ten wiersz przeczytano 767 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie