niechaj kamienie przemówią
niechaj grom ciśnie
my z ziemi tułacze
szukam w polu żyta
duch nieba już płacze
gdzie żeś ty o płatku
który karmisz ludy
nikt cię nie zobaczy
gdy pod nogami struga
wiosło też na maszcie
pokłady górnika
nisza cienka życia
ofiarność promyka
tli się i rozbłyska nad
wodą strumienia
potem krzyża zdjęty
Jezus naszą ochroną
kromka Boża w dłoni
grzechy nam umyje
króluj Matko Boska
my pod krzyżem żyje -m
autor
kryst...
Dodano: 2020-05-29 10:47:51
Ten wiersz przeczytano 548 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Refleksja zatrzymuje do głębokich przemyśleń nad
wartościami życia, świetna puenta, nietuzinkowo
napisany, pozdrawiam ciepło.
jesteśmy tułaczami na tej ziemi,,pozdrawiam:)
Witaj krtst...
“Niechaj kamienie przemówią“.
Bardzo refleksyjny wiersz., jak zawsze zatrzymuje, do
przemyślenia.
Pozdrawiam serdecznie.:)
świetny wiersz,
pozdrawiam:)
Dla mnie bardzo ciekawy wiersz :) Pozdrawiam
serdecznie +++