Niedokończona ucieczka

Dla wszystkich takich jak ja

stchórzyłam po raz kolejny
myśl o gigancie wypełnia mnie w złości
a gdy przychodzi chwila wyciszenia
wraca niepewność, zmartwieni rodzice
którzy mnie kochają , prawda?
Cała złość przechodzi
pozostaje strach, niespakowany plecak,
niedokończone kanapki, dokumenty na łóżku
i złość na siebie w sercu
bo znów się poddałam, i w ciszy będę cierpieć
gdy zabroniono mi się z Tobą widywać
gdy zwyzywano mnie od najgorszych
i zepchnięto na margines społeczeństwa
za to że żyję...

którzy nie potrafia uciec przed otaczającym złem

autor

guleczek

Napisany: 2006-10-05 Dodano: 2006-10-05 21:12:30

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie