Niedoścignione marzenia

Sobie dedykuję w dwudziestą rocznicę wyjazdu z Kraju.

Postawił mi los nowe wyzwanie,
Gdy stopą tej ziemi dotknęłam.
Spłoszone myśli jedna za drugą…
Tęsknota już w sercu płonęła.

Sprzeczne emocje, targane smutkiem,
W poduszkę przyszło mi szlochać.
Czas się wydłużał ,może dlatego
Zdążyłam cię ziemio pokochać.

Od Atlantyku do Pacyfiku
Przez prerie , pustynie , kaniony
Nevada gwiaździstym niebem przyciąga,
Tworząc promienne neony!

Przestrzeń od ziemi ku niebu
Złudnie wydaje się mniejsza,
Im dalej idę krętymi drogami,
Tym bardziej jesteś piękniejsza!

W paszczy wąwozu, blisko klęski
Niepokojących myśli się lękam,
By uświadomić sobie po chwili,
Zrozumieć ,że jestem maleńka.

Twoje szczyty i wodospady!
Erozją rzeźbione dziwne figury!
Skały i skałki, tęczowe mosty!
Tworem są Matki Natury!

Za ludzi nieznanych cię kocham,
Gdyż się przyjaźni nić nawiązała.
Za serca otwarte i ciepłe.
Cóż jeszcze powiedzieć bym chciała?

Kocham tu mieszkać i lubię tęsknić.
W ojczyste strony rzucać spojrzenia,
Lecz ciągle jeszcze przede mną
Niedoścignione marzenia ...

2009 - USA

autor

Krysy

Napisany: 2009-08-31 Dodano: 2009-08-31 00:46:50

Ten wiersz przeczytano 1356 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie