Niemoc
Stoisz w środku
epicentrum
błędnego koła
bierny obserwator
kurczysz się
do ziarna piasku
dmuchają ciężkim powietrzem
paraliże
zimny oddech na karku
liże plecy strachem
ty
niemoc zakuta w pustkę
aurę która otacza
twoje zimne ciało
i nadal stygniesz
tarcza przed życiem
autor
niekochana F.
Dodano: 2010-01-15 21:54:24
Ten wiersz przeczytano 871 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Bardzo interesjący klimat tego wiersza. Lubię takie
utwory-------------......_____>+
Przekaz,który oddaje niemoc i lód serca.Bardzo
serdecznie pozdrawiam i życzę słońca.