niemy krzyk

w głuchym milczeniu trwam aż kolejny dzień zamieni się w noc
to ciągłe czekanie
ten ciągły strach przed własnymi myślami
ta wieczna niepewność
ospale podnoszę powiekę znowu jestem nieobecna
nie ma mnie gdzie być powinnam
okaleczona własnymi myślami
nie potrafię zapomnieć
cieszyć się ale jak
skoro mnie nie ma już nie istnieje
samą ze swoimi myślami
zostawiłeś
straciłam cząstkę siebie
większą część siebie
świadomie
to cała ja
urodziłam się żeby cierpieć

autor

ninek

Napisany: 2007-01-11 Dodano: 2007-01-12 14:17:29

Ten wiersz przeczytano 359 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie