rankiem...

tego ranka byłam szybsza niż słońce

nakryłam je jak leniwie otwiera oczy

jak w szarości powraca do obowiązku dnia

i jeszcze ten deszcz okna mi moczy

ochlapał mi twarz a może to łzy?

ciężkie krople ocean smutku

teraz już znam powód to jesteś ty

wykorzystałeś moją naiwność zaufałam

uwierzyłam w każde twoje słowo

ty tylko brałeś a ja dawałam

muszę teraz zapomnieć co mi powiedziałeś

zamknąć te ciężkie drzwi życia

muszę zapomnieć że istniałeś...

ciąg dalszy moich cierpień i walki z cieniem cdn

autor

ninek

Napisany: 2007-01-13 Dodano: 2007-01-13 12:44:35

Ten wiersz przeczytano 360 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie