Nienawidzę siebie

W dzień uśmiechnięta i nad wyraz zadowolona
W nocy w swym łóżku przez wszystkich opuszczona
Choć dla wszystkich na pozór mam już wszystko
To w nocy w samotności pragnę aby był ktoś przy mnie blisko
Od dawna przez siebie samą jestem znienawidzona
Taka mała samotna przez bliskich opuszczona
Tak proszę swe wnętrze swoja biedną dusze
Aby choć w nocy zmniejszyła moje katusze
Lecz jak to zrobić jak jestem wciąż sama
Wciąż cicha samotna w mej alkowie zapłakana
I tylko w duszy proszę mego pana
„daj mi radości, miłości ma kochana”
Choć jest przy mnie osoba najlepiej mi znana
To nie potrafię się cieszyć bo nadal jestem sama
Choć jego ręce moje czule opletają
To moje dłonie jego bliskości nie znają
A kiedy w nocy nadchodzi moment rozstania
To tym bardziej jestem smutna brutalnie okradana
Okradana z ostatek radości
Z iskry nadziei na szczęście
Bo czym jest szczęście bez ciebie
Bez ciebie nie mam nic więcej
Nie mam już sensu mego istnienia
Mego istnienia strasznego cierpienia
Cierpienia w miłości prawdziwej i szczerej
Choć nieraz niezauważonej i nieraz niemej
Nic nie zrobię na siłę nie będę nachalna
Bo choć moja postura jest dość marna
To będę w duchu walczyć o nasze szczęście
Dopóki nie powiesz ze nie chcesz znać mnie więcej
A jeśli te słowa od ciebie usłyszę
To już całkowicie cierpienie ogarnie moja dusze
Ale krzyczeć nie będę nie będę płakała
Bo nie będzie miało to sensu abym się zamęczała
Zrobiłam już wszystko co tylko mogłam
Lecz niestety okazało się ze nie byłam ciebie godna

autor

Serfetka

Napisany: 2009-12-18 Dodano: 2009-12-19 01:58:02

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie