Niepewnosc Twa

Milosci nie da sie oszukac...

Tysiace uczuc pali moja dusze
Raz nienawisci iskry a raz grozy
I wielokrotnie przezywam katusze
Przez lato, jesien, wiosne oraz mrozy

Serce me mieczem tepym wyrywaja
Nieposkromione zadz moich odglosy
W glebi podmiotu siebie ukrywaja
Ciagle o dusze ma rzucajac losy

Przez chwile cialo me nie ma wytchnienia
Szarpane mysla, mowa oraz czynem
Skrywane w sobie pomruki istnienia
Czynia mnie swoim marnotrawnym synem

Uciekam w bol gdym w mece jest scigany
Staje sie marnym przerazenia krolem
Gorzki kwas w usta me wciaz jest wlewany
Znow znacze pustke cierpieniem I bolem

Taki to obraz jest mnie – nieszczesnika
Gdy prawda straszna dzis sie pojawila
Gdzie szczescie zylo, tam mieszka panika
Niepewnosc Twa nadziei dzban rozbila

autor

Janeq21

Napisany: 2004-07-18 Dodano: 2004-07-19 03:05:25

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie