Niepotrzebna
Już jest dobrze, cisza
wróciła w moje progi.
Jestem wam już niepotrzebna.
Ci, którzy zwracali się
o pomoc do mnie odnaleźli
swoją drogę.
I Ty także, już nie
potrzebujesz mnie,
radzisz sobie świetnie.
Nasza znajomość trwała rok
ale to już zamnknięty
rozdział życia.
Może zajmę się sobą,
nauką i swoją pasją…
Teraz mogłabym odejść
w spokoju na tamten świat.
A o Was w końcu już nie
muszę się bać…
Komentarze (7)
A co ty tak pesymistycznie podchodzisz do siebie.
Ciesz się życiem swoim, bo czasem troska o innych nie
kończy się zbyt serdecznie z ich strony. Wcale to nie
jest egoistyczne podejście do życia, ale bagaż
doświadczeń tak mówi.
Piękny.. :) Masz wielką racje w tym wierszu.. tak
jest..
dziękuję za komentarz ;)
smutne lecz prawdziwe przemyślenia...jakże bolesne
jest to że wszystko zawsze się kończy...=0(
zając się sobą - a przyjaciele nie odchodzą kiedy ich
potrzebujemy - to właśnie odróżnia ich od tych pseudo-
podoba mi się wiersz
Smutny wiersz z ogromem emocji w słowach.Może
najwyższa pora zacząć żyć swoim życiem?Tylko tych
prawdziwych przyjaciół poznaje się po tym,że pomimo
wszystko nie odwracają się od nas plecani.
bardziej jak optymistyczny wydaje się satyryczny
nieźle napisany - poprawia humor a to dobrze - lekko
się czyta - to też plus
Ale dlaczego od razu odejść? Może właśnie zająć się
sobą i spełnić swoje marzenia i plany?
Ładnie napisany wiersz.