Niesamowitości

Mieszkając w sercu,
Na dnie nadziei i smutków wielu,
Sens znalazłem.

Sens bezsensowności istnienia,
Sens osobowości rozproszenia,
Sens chaosu w duszy mojej,
Sens autoironii… i błahości.

Czując pośród wielu,
Nadepnąłem na kamieni setki,
Niekoniecznie z premedytacją,
Obejrzałem je wszystkie,
Wyrzuciłem
Bo świat jest brzydki.

Mówiąc do mnie „przyjacielu”,
Pamiętaj, że takich niewielu,
Egoisty i snoba,
Nie przerobisz.

A gdyby jednak przyszła sprawa dziwna,
Niespodziewana i niesamowitością usiana…
Wiedz, że oddychał będę czymś innym
Niż tylko powietrzem.

autor

Archangel

Napisany: 2009-11-17 Dodano: 2009-11-17 22:43:35

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie