nieślub

odnajduję w Twoich wierszach jakąś cząstkę siebie i
chyba o to w poezji chodzi by czuć i piękno słowa i
przekaz słowny, słuchaj Marto rzadko się to zdarza by
czyjeś wiersze tak mnie zaciekawiły - kopie dalej :)

Dla mnie modliszka to raczej famme fatal,która bawi
się partnerem/rami
może ich często zmienia,a kościół nie jest jej
potrzebny by ich związek zalegalizować,raczej nie
jest wierząca,z niestrawionym opłatkiem...
Znamię,to z kolei piętno życia w grzechu,bez ślubu.
Taki jest mój odczyt,nie wiem czy słuszny...
A poza tym jak zawsze jestem pod wrażeniem wielkiego
talentu.
Pozdrawiam serdecznie:)

Ja jestem z każdym wierszem twoim bardziej zachwycona
sposobem przekazywania myśli ....Pozdrawiam

Ciekawie dobrałaś słowa, lotność umysłu i fajna
inwencja.

....Ona, na przekór wszystkim i wszystkiemu, krąży
wokół niego z rozbrajającym uśmiechem... On,
naburmuszony, niby nieobecny, w dużych czarnych
okularach na nosie (znowu ten Cybulski tu pasuje jak
ulał), chce uciec, ale wie, że tatuaże na zawsze ich
połączyły....

Faaaajny:)

ciekawy refleksyjny wiersz pozdrawiam

Witam
w/g mnie to jest wiersz z rodzaju a co autor chciał
powiedzieć.
Odpowiedzi można wysnuć kilka.

Jak zawsze poetycko, ładnie i ciekawie.

Miało być "nieuznawanym":)

Jak zawsze intrygujący wiersz. Modliszkę z Twojego
wiersza odbieram jako bogobojną kobietę, żyjącą w
związku nie uznawanym przez kościół.
Ciekawa jestem, jak daleko odbiegłam od tego, co
autorka chciała przekazać? Miłego dnia.

Bardzo lubię czytać Twoje wiersze.Piękna
refleksja.Pozdrawiam serdecznie:)

Ladnie udany wiersz pozdrawiam

bardzo ładny wiersz ,fajnie się czyta

Kurcze niesamowicie pięknie piszesz:) gratulacje