Niestałość

Sorry, piszę ze smartfona już drugi raz przerzuciło mi
wiersz na inny - poniższy komentarz miał być do innego
wiersza..

Pięknie marzysz Kazapie.. Przeczytałam z przyjemnością
:-)

Pomyślałem tak samo jak nowicjuszka. Podoba mi się
takie połączenie tematów. Pozdrawiam

refleksja i zaduma zatrzymuje na dłużej - pozdrawiam

Mocny - czuć, że autorka wie, dokąd zmierza. Niemniej
jedna uwaga - czasami zdarza się, że ktoś chciałby
taki wiersz głośno przeczytać, choćby na szkolnej
akademii i ... czarno to widzę.
"Wietrzny niepokój odbiegł późnym latem,
spłoszony chłodnym rozmyślań wieszczeniem." Dla mnie
bomba - dla czytelnika problem. Wiem, wiem, niech się
baran czytać uczy :)))

Widzę, że wplotłaś w wiersz
konie, które kochasz.
Bardzo smutny wiersz, o niespełnionym życiu.
Pozdrawiam serdecznie.

Trzeba mieć dar, aby tak pisać, umieć spojrzeć na
świat w takim pryzmacie jak Ty to słonko bardzo ładnie
robisz, mimo że refleksyjny jest to wiersz…

Pozdrawiam serdecznie i z uśmiechem:)

Ależ ta niestałość łapczywa i szalona, ale... chyba
taka ona jest, jak twój rozbrykany wiersz. Trafne
skojarzenie:))

Inny od twoich ostatnich, w rymach okalających
zamknięte uczucia. Bardzo dynamicznie w tym wierszu, i
w tych rymach, które kojarzyły mi się do tej pory tak
stabilnie. Pozdrawiam :)

Fajny wiersz miło się czyta.

my w szalonym galopie gonimy za czymś.... czy dogonimy
...czy warto...piękny a twoje ulubione konie w tle
;-))

Życie czasami zawodzi, ale mam nadzieję że uczucia
powrócą. Dobranoc Małgosiu

Bardzo ładna refleksja która mówi o uczuciach
szalonych i radosnych podobnych do galopujących koni
Pozdrawiam bardzo serdecznie

Smutkiem przepełniony wiersz, jakież ciekawe metafory
wkomponowałaś w uczucia. Pozdrawiam ciepło:-)

CIEKAWY