Nietrwały obraz

Obrazek rodziny niegdyś tak doskonały
Już dawno nie jest tak trwały
Jedni odchodzą tak bardzo kochani
Cicho,jak lekki szelest sań
Drudzy rozstają się często narwani
Inni szukają kogoś,zbłąkani
Są też i tacy,którzy swoje życie
Opierają na kłótni
Przez to cały czas są smutni
Jednym słowem rozłączenie
Istot żywiących do siebie przyjaźń
Lub miłośc budzi w sercach zwątpienie
W ludzi,w przeznaczenie
Które jest błahostką i nie istnieje
Przed nami jeden napis widnieje:
"Każdy jest kowalem swojego losu"
Musi posłuchać wewnętrznego głosu
Wniosek jeden nasówa się na myśl:
Ludzie wiedzą jak swym losem kierują
Zazwyczaj jest tak,że oni sami wszystko psują i wtedy się rozpada
piękne malowidło,które niegdyś było
słodkie jak powidło.Teraz
pozostało wspomnieniem i
Wiecznym pragnieniem

autor

Stokrotka_:-)

Napisany: 2005-06-23 Dodano: 2005-06-23 11:40:16

Ten wiersz przeczytano 294 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie