Niewiele

dla mnie starczyłyby dwa pierwsze wersy:
nic mnie nie wzruszy
powiedziała kobieta do miotły

chciałbym tak dobrze pisać.
pozdrawiam :):)

MAGNOLIO - piękna sentencja-:)

Tzw jednak zostawię jak jest, bez interpunkcji źle się
czyta...

tańcząca z wiatrem zaraz zajrzę i skorzystam z Twojej
podpowiedzi (na gorąco) Dziękuję

Fajny, taki prawdziwy, życiowy wiersz,
pamiętam, że już go tutaj kiedyś czytałam, nadal mi
się podoba, Dorotko.
Pozdrawiam sobotnio, miłego wieczoru życzę :)
P.S nie wiem czy ten wers jest o.k -
-" mimo tego przyspieszyła
myśl o wyprawie dodała siły"
czy nie powinno być przyspieszona myśl o wyprawie?

„Trzeba umieć walczyć o swoje marzenia,
ale trzeba też wiedzieć, które drogi są nie do
przebycia
i zachować siły na przejście innymi ścieżkami.”

- Paulo Coelho

Kaczor 100 niewątpliwie tak jest kolego z Beja-:)

Kazap - miło Cię gościć w skromnych progach-:)

Wiktorze, ja sama z PRL-u hihihih, dziękuję, że
zajrzałeś, kolorowych snów-:)

marcepani - miło pozdrawiam-:)

ewaes - masz rację, zatem fruwajmy))) Dzięki za
koment.

Małe marzenia potrafią dać wielką siłę,
niedostrzegalną przez "wielkich" ludzi.
Pozdrawiam Dorotko pa :)

pełen mocy i hardu ducha
podziwiam panią Helenkę
niewielu dziś szanuje prace
szacun = serdeczności

Ależ to jest mocny wiersz. - tochą jak z PRL -ale
niesaowicie pawdziwy i mocny. Dzisiaj - prawie nikt
nie pisze takich wierszy, Moze doczekamy lepszych
czsow, zeby można bylo... - choćby na Stare Miasto -
kazdemu.
Pozawiam serdecznie:)

bardzo fajnie przedstawiona pani Helenka - bogactwo
wewnętrzne to jest to - świetnie zaakcentowane - w
kontraście puenty - wybucha światło :)