Nigdy nie będziemy razem

W lodowaty świt rozpalone twarze
kolejna noc pełna przepalonych zdarzeń
w kałużach kamienie od uderzeń starte
karabin w zbożu i martwy żołnierz na warcie

Huk rozbitego szkła na ścianie
bezsenne powieki czuwały nad ranem
i kalosze pogubione w walce
na śmierć i życie, miłość czy pogardę

Uniesione usta a kpina oblała wargę
ruch dłoni i atakiem gesty odparte
szyderczo na głowę dzbany wrzątku wylane
i krzyczał tłum plujący na ranę

siniaki na policzkach i kości połamane
ksiądz uderzył krzyżem i zabrał wiarę
stała w deszczu a oczy miała lodowate
powtarzając w kółko
- nigdy nie będziemy razem.

autor

sprzedawcamarzen

Napisany: 2008-12-09 Dodano: 2008-09-13 10:53:59

Ten wiersz przeczytano 899 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie