Nigdy za wiele szczęścia

A tak mnie jakoś natchnęło ...

Była skromna, piękna i uczciwa,
w oczach jej skrzyły iskierki szczęścia,
nigdy nie bywała smutna czy mściwa,
była tak młoda i nie planowała zamęścia.


Dobrze się uczyła i nie w głowie były jej psoty,
miała dopiero kilkanaście lat,
choć nie raz wygrywała medal złoty.
Niestety nie wiedziała, że tak podły może być świat.


Szła przez park jak zwykle uśmiechnięta
i na wszystkich serdecznie zerkała.
Gdy to nagle do krzaków zostaje wepchnięta,
płakała, bo co robić nie wiedziała.


Później próbowała się bronić,
lecz on był olbrzymiej wagi.
Próbowała prośbami go nakłonić,
jednak nie zwracał na jej słowa uwagi.


Kiedy wreszcie zgwałcił ją do woli,
zakopał krew co ciekła na ziemi.
Bała się, że odejść jej nie pozwoli...
Pozwolił choć nie wiedział jak bardzo ją zmieni.


Tamtą sukienkę wyrzuciła do śmieci,
próbowała zapomnieć, zacząć od nowa.
Jednak łza za łzą wciąż jej leci,
zmienił się jej wygląd, charakter i mowa.


Że przyjaciół posiada myślała,
że ma się komu zwierzyć i kto przy niej będzie.
Jednak już za wiele podsłuchała
wiedziała, że są fałszywi i była w błędzie.


Nie potrafiła wybaczyć JEMU
i wszystkim, którzy zostawili ją samą,
Nie przeciwstawiała się temu,
dopóki nie dobił ją fakt, iż będzie mamą.


Nie chciała dziecka z jego genami,
nie wiedziała nawet kto NIM był.
Ona i ono niestety będą sami,
lecz on i tak z niej resztę godności zmył.


Wiedziała, że przyjaciele jej nie pomogą,
czuła, że wspomnienia wciąż na nowo wracają,
wiedziała, że jest tylko przeszkodą
i ludzie z NIM na czele jej żyć nie dają.


Nie mogła się już bardziej upokorzyć,
z pokorą przecięła sobie żyły.
Postanowiła siebie i dziecko w ofierze złożyć,
wierzyła, że jej się wszystkie grzechy obmyły.

autor

Nikala18

Napisany: 2008-05-25 Dodano: 2008-05-25 14:31:54

Ten wiersz przeczytano 533 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie