Nihil lacrima citius arestic
jak przez mgłę pamiętam powolne
opuszki palców wędrujące po moim
ciele w poszukiwaniu eliksiru
młodości
i gorzkie usta zaznaczające
wilgotny ślad na drżących
zmysłach
pamiętam ciszę nie skłaniającą do marzeń
na tematy odległe i refleksyjne
poza wymyślaniem swoich
bohaterskich uczynków względem bliźnich
ostatnimi czasy częściej
przypominam sobie rozstania z tobą
bez ciebie - bez udziału myśli
nic nie wysycha szybciej niż łza
autor
Kornelia
Dodano: 2006-09-13 07:19:18
Ten wiersz przeczytano 399 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.