Nim odejdą, pokochajmy.
Zanim pochłonie ich
wieczny odpoczynek i
zanim napoją się do syta
mlekiem i miodem,
pokochajmy ich, pokochajmy,
bo nim się odwrócisz
odejdą w nieznane.
Pozwólmy ludziom
umierać w pokoju!
Dotknijmy ich policzka
rozgrzanymi dłońmi,
by w niebie był jeszcze
czerwony od ciepła.
Nim odejdą od nas,
złapmy ich za rękę
i zagadajmy,
by przedłużyć im czas życia,
a nam,
by w spokoju serce mogło
wyryć obraz ich twarzy.
autor
niedoceniona
Dodano: 2007-01-28 12:19:57
Ten wiersz przeczytano 798 razy
Oddanych głosów: 131
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.