Nimfa

na kamiennym murku
przysiadła nimfa
tak jakoś smutno i mgliście

oczy jej jak przepastne
błękity
co dotykają ziemi

usta - nie jak maliny
czy wiśnie

ale jak wiosenny
chłodny przebiśnieg

włosy jak czarnego
aksamitu płótna

ręce jak kwiaty
lotosu

wszystko dokoła tańczy
i śpiewa szumią na wietrze
drzewa

a ona milczy tworząc
enklawę ciszy

czasem tylko
podnosi tęsknie wzrok
by dotknąć nieba

jakby właśnie
tego najbardziej
było jej trzeba

autor

Elif

Napisany: 2003-04-13 Dodano: 2007-12-03 18:27:44

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie