No i co...

że nikt mnie nie kocha
widocznie nie mam tego czegoś
co iskrzy i przyciąga

patrzę w oczy rzeczywistości
spokojniej
nie płaczę
nie umieram z pragnienia
nie jestem żałośnie śmieszna

jestem tylko cholernie
zdziwiona zmartwieniem innych
z braku drugiej połowy

przynajmniej nie pożre mnie
jego zazdrość i zaborczość
nie rzuci mnie dla
młodszej kotki
po co mi skrzydła miłości
skoro i tak mi je podetnie
a upadki bolesne

kocham luźną przestrzeń
niekoniecznie wysoką
ja i mój cień nie rozstajemy się
on wierny jak pies
nigdy mnie nie zdradzi
i nie muszę się z nim barować

autor

@Najka@

Napisany: 2020-01-19 Dodano: 2020-01-19 18:36:50

Ten wiersz przeczytano 1583 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Groteska Klimat Ironiczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie