noc

Buzia przy szybie
serce tyłem do kierunku jazdy
na kolanach kaszkiet
do pogłaskania po głowie.
Jakby nie było ciszy
nic do powiedzenia już nigdy więcej.

Z nocnego krzyku
wyrwie łza
ślepe ściany
za twarde na czułość
One też nie mogą spać
spokojnie

Pod powiekami mam
wspomnień ogień
który nie chce zgasnąć
płoną wielkim płomieniem
nieugaszonym

Kto nauczy jak
kochać mam
przywróci wiarę
w dobry czas

autor

ania

Dodano: 2007-09-30 17:18:32

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie