NOC KAMIENNYCH TĘSKNOT

Nie będzie odwrotu
gdy skronie Twe nasycę marzeniem
gdy spalę rozsądek i dotrę do Twych piwnic
O świcie blaskiem zarannym zastukam do bram
i księżycową łuną jak szalem w sen Cię ułożę.

A Ty milcząco, nagannie
pokusę raz jeszcze mej dłoni zdasz,
tej pierwszej prawicy która ośmieliła się
wtargnąć na arenę Twego serca
pozostawiając za sobą kolejne tęsknoty
budzące się w zziębniętej, głuchej nocy.

Mam skłonności do stosowania określeń żółciowych, wrzasków ponad wymiar. Więcej we mnie kinematografa, niż skupionego w ciszy artysty. Obrazy i dźwięki wypełniają konstrukcyjną fabułę Poddającemu się kontrastom umysłów.

autor

PIOTR

Napisany: 2007-04-11 Dodano: 2007-04-12 16:28:10

Ten wiersz przeczytano 675 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie