Nocną porą

Porcelanowe krzyki nigdy nie wzruszały tłumu
są jak ironia i czułość w chwili jednocześnie
tak samo okrutne i tak samo fałszywe
i jak śnieg który z wierzchu wydaje się biały
a zaspę tworzy trochę zamarzniętego błota.

I przecież zdarza się że wybucha człowiek który
dotąd wydawał się być opoką
wszyscy dziwią się i mówią: cicha woda
a milczenie jest zdradliwe i jak spazmy płaczu
może z siłą wodospadu zniszczyć wszystko wokół.

Po co idę kiedy w nocy świecą tylko latanie
znaki szczerzą do mnie zęby okrutne jak w snach
każda myśl jest kolejnym krokiem w stronę domu
jakiś wredny duch zabiera mą głowę
i przyrównuje ją do księżyca.

autor

pinksquares

Napisany: 2007-11-19 Dodano: 2007-11-20 20:41:32

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie