nocne wypociny.

Katuję się na własne życzenie.
Czuję strach, lęk i obrzydzenie.
Wgryzam w me dłonie zęby wposmnień brudne.
...Podsumowując - jest to nudne.
Mając na celu prawdy ukazanie,
panika kręci mą manie.
I ten wiatr okrutny co przytula me ciepło,
swym głosem i krzykiem stwarza istne piekło.
Inaczej się boję, inaczej niż zwykle,
jest to piękniejsze...lecz płytkie.
Masturbując się wkraczam w spełnienie,
dając potrzebie ukojenie, zapominam że...
że to także nudne pieprzenie!
A łza kapie, policzki me drapie,
jest szorstka i gęsta,tworzy legendę,
jak na mapie?
Pytań mam milony, stos rozterek, masę problemów,
marzą się złote medaliony - zmyłowy berek...
nie powiem nic jemu.
Niech sam przeczyta, niech sam sie dowie,
że zatracam duszę, gubię się w sobie.
Żyje nie tak - inaczej troszkę.
Podejście jest inne - dziecinnie dorosłe.
Mam marzenia, ich mi nie odbieraj,
daj mi ich więcej, ze smutku obdzieraj.
Otul nadzieją, wiarą nakarmij,
pozwól mi być dając szansę na szczęście.
Uciekam - zatrzymaj mnie wreszcie!

autor

olunia_olunia

Dodano: 2008-11-20 19:15:53

Ten wiersz przeczytano 754 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie