Nocni kochankowie

„miłoœć to nie grzech”

Jesienny zmierzch
zasnšł nad lasem.
Cicho szeptał słowa
piosenki najmilszej sercom.
Ona otworzyła oczy
widzšc postać ze snów.
Jej długie włosy
opadły lekko na ramiona.
Czarny sweter
delikatnie odkrył dekolt.
On okrył się
miękkš czerniš.
W ręku trzymał
jej małš dłoń.
Niewinna taka
jak płatek œniegu blada.
Patrzyła wieczór cały
na niego bršzowymi oczami.
A on patrzył
Z niedowierzaniem.
Na ich twarzach
rysowała się radoœć.
Ukradł w œrodku nocy
w ciemnym lesie skrawek jej duszy.
„Zatańcz zemnš ostatniego walca
nim œmierć porwie nas”
Pocałunki o północy.
Pierwszy skradł
odwagę i biel policzków.
Drugi skradł
zasady i rozum.
Każdym kolejnym
zabierał jš ze sobš.
W Krainie Szczęœcia
skończyli swš podróż.
Przy ognia płomieniach
dłońmi splecionymi-
nocny walc
pocałunki o północy-
przypieczętowali swój los.

Co noc.

autor

Merenwen

Napisany: 2004-12-19 Dodano: 2004-12-19 18:08:39

Ten wiersz przeczytano 473 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie