Nomad
Wędrujesz samotnie przez piaski pustyni
Niepomny na wszystko, co wokół się
dzieje
Nomad sam na siebie zdany, się nie myli
Strażnik tajemnicy, która światem
chwieje
Zachodzące słońce, rozgrzane dniem
powietrze
Pomarańczowa luna tajemniczego horyzontu
Ciekaw jesteś, co za następną górą jest
jeszcze
Samotny wędrowcze archaicznego ludzkości
bytu
Nomad, jesteś zagadkową przeszłością
naszą
Dokąd wędrowałeś w świecie nie wie nadal
nikt
Tajemnice skrycie chowasz, twoją wędrówką
pieszą
Była, jest i będzie niedościgniona radość
swobody, tyś jak wilk....
inspired by Iron Maiden "The Nomad"
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.