Normalny człowiek

I po co tak płakać,
nad rozlanym mlekiem.
Wystarczy pozostać,
normalnym człowiekiem.

Jak się coś przegrało,
honor ważna sprawa.
Co złego się stało,
by krzywdę udawać.

Koryto zabrane,
nowego nie będzie.
Trzeba się pochylić,
pomyśleć o błędzie.

Co się dokonało,
czego nie udało.
Czy się może z ludźmi,
trochę źle pograło.

Czas najwyższy wrócić,
do swojej roboty.
Każdy z nas tak robi,
i co, ma kłopoty.

Zgina kark posłusznie,
wcale się nie żali.
Chociaż nie za często,
ktoś za pracę chwali.

Ale by się schować,
w pałacowych salach.
To już moja duma,
na to nie zezwala.

I po co tak płakać,
nad rozlanym mlekiem.
Ważne by być zawsze,
normalnym człowiekiem.

10/01/2024r

autor

Grand

Napisany: 2024-01-11 Dodano: 2024-01-11 08:37:52

Ten wiersz przeczytano 271 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie