Nowotwór.

Nuda moim nowotworem. Dla Mikołaja.

Mój smutny nowotwór
Wbijam oczy w sufit.

Nudzi mnie już to popłudnie
pragnę zdrapać kolejny dzień
by się przekonać że nic nie wygrałam
Nic się nie zmieniło, to taka gra bez końca....

Boże, co za dzień...
Co za czternaście lat...

Smutny nowotwór zjada mnie od wewnątrz
Warkot kosiarki zza innego świata
Pazie królowej siadają na kwiatach

Mój smutny nowotwór
wbijam oczy w sufit.

autor

Sorsha

Dodano: 2006-09-24 19:59:34

Ten wiersz przeczytano 596 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie