Nowy rejs

mamie

To już pół roku odkąd pływamy same.
Tylko we dwie,na barce stworzonej z resztek
naszej rodziny.
Kapitan nieoczekiwanie wypadł za burtę...cóż.
Teraz ster stoi sam i tępo patrzy na nas,
bo skąd ma biedak wiedzieć,
jaki obrać kurs?

Pan pozostawił po sobie tylko popękaną łódź
i długi u piratów,Panie Kapitanie.
A my? Co z nami?

Ona teraz (przez Pana)topi słone łzy w złotym morzu alkoholu wspomnień.
Ja, chwytam w rękę kompas
i rozstawiam żagle nadziei.
Uratuję nas zobaczysz mamo,ale...
dokąd teraz zmierzać?-pytam-
Nie słyszysz.

Zasnęłaś utulona kołysaniem tabletek.
Nic nie szkodzki,sama dam radę...chwileczkę
Bóg na pewno zostawił tu gdzieś mapę.

On nigdy nie zapomnia...prawda?

autor

monika ziąber

Dodano: 2007-08-18 20:07:09

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie