Obłęd błędnika, czyli upojony...

"samotności daję kość żeby zdechła z głodu"...chyba
tylko tyle do mnie dotarło...ale za to do samej
głębi...pozdrawiam cieplusieńko:):):)wróciłam, choć
daleka droga jeszcze do przebycia mi
pozostała...zdrowie coś nie chce dopisać...:(

masz ciekawe pomysly,
podoba mi sie, tak podoba choc niema rymow,

rzadko u ciebie komentuje bo twoje wiersze sa ciezkie
a nie lubie komentowac pobieznie, ale czytam,

Pozdrawiam

Dołaczam do tych, którym wiersz się podoba. Miłego
wieczoru.

Kiedy Makłowicz używa niezrozumiałych, "elokwentnych"
wyrazów i sformułowań, mam wrażenie, że jest już po
trzecim winku, ale wychodzi mu to doskonale:).
U Ciebie jest jeszcze większy odlot - nieporównanie (i
chyba większy hajs) :)

Pozdrawiam!

Brawo:) mistrzowski:)

:)))
Ale dałeś czadu!
Superowy,nader oryginalny zapis
twórczego uniesienia.
Bardzo duży plus!
Pozdrawiam serdecznie:)

ożesz Ty ??? Czytając szybko język można połamać. :o))

Podejrzewam, że się napracowałeś. Gdyby wyszło
spontanicznie... ręce opadają.

fajnie bawisz się słowem Nathanie odzwierciedlasz
wizję zbzikowaną i zrahatłukowaną :)))Pozdrawiam
serdecznie:))

bo mini, serdeczne dzięki, po przeczytaniu Twojego
komentarza rzeczone rachatłukum będzie smakować jak
nigdy przedtem;-)
Chyba nawet córa Koryntu przestała być potrzebna,
namiot można złożyć;-p
Pozdrowienia podszyte radosnym zbzikowaniem:-)

obłędnie bawisz się słowami i tak antydepresyjnie, że
chce się głośno śpiewać, tańczyć i wcinać to
rachatłukum:) aż mi szkoda, że nie jestem córą Koryntu
:))
za mało powiedzieć o wierszu - niebanalny;
pozdrawiam:)

podoba mi się kilka zwrotów, np. samotności daje w
kość, żeby zdechła z głodu...Rzeczywiście oddany
klimat upojenia i zakręcenia ;)

To wena oszalała :)) uff!!!

Rzeczywiście tekst emanuje wielkim-małym
szaleństwem...Pozytywnie:))