OBŁOCZKI

Hmm… Drogi(a) Marindo X: a gdyby zrzutować to na
real? Dla wyobraźni ćwiczenie: kiedyż to Gwiazdeczki
świecą pod obłoczkami, i ziewne przy tym bywają? I
tipsowe ich paluszki ciekawy widok tworzą gdy na
dolnym znajdują się pułapie? A czyż „krople
strumienia namiętności” nie są realistyczne
nadzwyczaj? Czym innym niż eteryczny raczej
„namiętności ogień”? Tak czy inaczej: może
i z tego wierszyka wydającego się być dziecięcym
niemal nieco erotyzmu się wykroić by się dało? Qui pro
Quo? Warto też rozszyfrować cztery ostatnie wersy.
Forma? Wszak jest to wyznanie: „cięgiem”
się je raczej mówi.
Pozdrawiam
A.A.S.

Nie jest zły, jest roz-KOSZNY!

O matko!!!!... te obłoczki gwiazdeczki i tipsowe
rączki... czyżby oda do Joli Rutowicz?... a tak
nawiasem mówiąc jak to nie jest zły wiersz, to jaki
jest?...

hm ... no nie wiem .. nie jest zly ale .. +

w tej drugiej częściuni proponuję dawać entereczek co
linijeczkę, będzie bardziej słiiit. Eufemizmy w kosz,
szyk wyrazów w drugi kosz (coby się znów nie
połączyły) a resztę w kosz trzeci, bo tekst jest
bardzo zły i nieporadny. chmurne obłoczki -
tautologia. ziewna więc szczęśliwa? karkołomny ciąg
skojarzeń. krople strumienia namiętności - metafora
dopełniaczowa najgorszego sortu. poza tym namiętność
się dalej powtarza. "czy miłości wieczny płomień to?"
- czy zdanie zbudował tak rozmawiając ulicy z byś na
kimś?