Obojętność
Najbardziej boli twoja obojętność,
gdy życie obok, a nie ze mną wiedziesz,
gdy przeminęła już dzika namiętność,
wiesz kiedy rosół, kiedy będą śledzie.
Wychodzisz – ja śpię, wracasz – ja śpię
znowu,
twe życie moje zahacza w pościeli.
Nawet do kłótni błahy wygasł powód,
dzień po dniu, noc w noc, obok nas się
ścieli.
Przy telewizji zasypiasz zmęczony,
ja się nad książką przemęczam do rana.
A kiedyś byłeś dziki i szalony ...
A kiedyś i ja byłam taka sama ...
Samotność gorzko skrapla się na szybach,
nic nas nie łączy, coraz więcej dzieli.
Miłość... Czy była jakaś miłość?
Chyba...
Lecz nawet o tym żeśmy zapomnieli.
Komentarze (29)
Bardzo czesta przypadlosc w wielu domach, i czy to
znaczy ze milosc uleciala? Nie wiem, podoba mi sie to
spojrzenie, choc smutne..
Smutna rzeczywistość, w wielu domach taka gości,:))))
Smutna treść wiersza / samotność we dwoje/ a na
zewnątrz cudowna natura gra i śpiewa, trzeba oderwać
się od takiego trybu życia i korzystać z każdej chwili
póki słońce świeci. Jestem
samotnikiem i będę obchodził w 2015 roku jubileusz 25
lecie samotności i 9o lecie życia / można zobaczyć na
stronie:
www.facebook.pl bolesław bis Pozdrawiam
Wiersz życiowy. Tak jest, choć nie powinno być.
Jeśli mogę się wtrącić t w ostatniej linijce zamiast
"tego"
napisać "o tym"
Pozdrawiam.
Razem a jednak osobno.Bardzo smutny i piękny
wiersz.Pozdrawiam serdecznie:)
blisko a już daleko...
trzeba coś zrobić i obojętność utopić bo samotność
jeszcze gorsza!
pesymizm do kosza
optymizm do życia
b. ciekawa treść ładny wiersz
pozdrawiam
Bardzo prawdziwa refleksja, dobrze skomponowana.
W pierwszej linijce ostatniej zwrotki chyba zgubiłaś
jakieś dwusylabowe słowo?
I co powiesz na "A kiedyś byłam i ja taka sama"?
Pozdrawiam, sosno:))
Ładny wiersz, tylko taki bardzo smutny.:)
Bardzo Ładny choć smutny wiersz uśpionej miłości.
Pozdrawiam serdecznie:)
świetny wiersz, obojętność niszczy duszę* pozdrawiam
Taki jest czas przemijania - może zamiast śledzia
postaw raz rosołek
Świetny wiersz,bardzo bolesny w swojej wymowie,o tym
jak rutyna i brak czasu powoli powodują iż nie
podlewane uczycie marnieje...
Pozdrawiam serdecznie:)
w kilku słowach stworzyłaś klimat gdy wielki ogień
zgaśnie lecz nadal trzeba żyć w myśli cieniu,wiersz ma
mocny przekaz,ukłony
Obojętnośc to paraliż duszy i przedwczesna śmierc...
Nic gorszego niż samotnośc we dwoje.
W wierszu wyczuwa się szczerośc do bólu podaną
pięknymi słowami.
Duży plus. Pozdrawiam :)
Bardzo ładny, smutny, ale ładny. Pozdrawiam.