Obok mnie

Niezawistne toczą się chmury po niebie,
spadają gwiazdy z nieboskłonów.
Spływają krople po rynnie,
wzniecają się gęste pyły kurzu.
Słyszę wrzaski kwiatów i widzę opadające liście drzew.
Wszystko przebarwione, takie sztuczne.
Płytkie wody upłyneły już dawno po świcie.
Nadal pozostały rozrzutne istoty wśród nor czarnych.
Dookoła tysiąc słów na próżno wyplutych z ust plugawych winowajców.
Częsty gniew pozłacanych perłową wolą obojętności,
kusi nas byśmy zdezorientowani mową ciała,
popadli w histerie...
Zaczyna działać wyobraźnia szarych komórek w postaci labiryntu,
który prowadzi do nikąd.
Szukają poklasku i wyznania swych braci,
Ci wszyscy którzy biją własne piersi z winy swoich podopiecznych.
Nawet jeśli pozwolą na to starożytne behemoty,
nie natrafimy na ślady przeszłości i amnestii.
Nucisz mi słodko pokrzywione obrazy,
jakże piękne pejzaże...

autor

Beloghtar

Dodano: 2007-03-05 19:15:26

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie