Obumieranie
wiersz gwarowy
Obumieranie
Tak mi smutno
kie widzem
obumarłe liście
i kwiotki
wtoryk ni ma
jesce wcora były?
I dni zycio
wtore downo przesły
i tyk wtore się jesce
nie skóńcyły?
Dopodł mnie
smutek jesienny
i, starość wce mnie
dogonić?
Uwijom się
coby jej uciec,
choć śreń się bieli
na skroni?
Cni się mi za ;
polon urodom
i, za wiesnom w Holak
i, casem kiek była młodo?
Ze syćkim się trza
pogodzić,
wiesnom, latem, jesieniom,
zimowym obumieraniem
z casem wtory pominon?
Ino,cemu tak smutno
kie patrzem na przemijanie
na te reśtki po kwiotkak,
a po nos cy choć co, ostanie?.
autor
skorusa
Dodano: 2011-10-18 13:10:57
Ten wiersz przeczytano 833 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
"Ino, cemu tak smutno... " żal za życiem minionym...
musiało więc być to zycie.. piękne.
Miałam trudności w odczytaniu wiersza... pisany
gwarą.. chyba śląską... ale podobał mi się...
gratuluję i pozdrawiam:-)
Sporo dziś na Beju wierszy o upływie czasu i zmianach
z nim związanych. Fragmenty czasu z których składa się
życie w kręgu zaklęte...
"czy zostanie cos po nas?" pewnie niewiele, albo nic
po prostu...taka kolej rzeczy :-) piękny wiersz
skoruso - jak zawsze :-)
Co raz to z ciebie, jako z? drzazgi smolnej,
Wokoło lecą szmaty zapalone;
Gorejąc, nie wiesz, czy stawasz się wolny,
Czy to, co twoje, ma być zatracone?
Czy popiół tylko zostanie i zamęt,
Co idzie w przepaść z burzą? ? czy zostanie
Na dnie popiołu gwiaździsty diament,
Wiekuistego zwycięstwa zaranie!...
C.K.Norwid
Oj jesienna melancholio, parzysz ziółka smutkiem i
rozmyślań nad jutrzejszym - słodzisz bałamutnie. Co
po nas zostanie? Na pewno słowo napisane, czyli wyraz
za wyrazem w wersy ułożone.