obydwie
Miłość
powiewem co żagle nadyma
wzniesieniem marzeń nad deszczowe chmury
ona w podróży ster nadziei trzyma
nie straszne wtedy szkwały i wichury
Ufność
kotwicą zarzuconą w porcie
przystanią, która zmienia los tułacza
kiedy ją tracisz jak tętno w aorcie
dusza się miota , wścieka i rozpacza.
Obydwie
tworzą związek doskonały
w siłę wzrastają gdy je pielęgnujesz
kochając, wierząc u stóp masz świat cały
bez nich jak łódka strzaskana
?dryfujesz.
autor
bombonierka
Dodano: 2012-02-10 00:01:18
Ten wiersz przeczytano 509 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
bez wzajemności nie może być mowy o prawdziwej miłości
Bo miłość musi być odwzajemniona ;)
Na prawdę pięknie :)
Jeżeli nie ma ufności- to nici z miłości++++++
Pozdrawiam milutko :))
..... + ..... ;-) Przepiękny...w prawdzie
skąpany... :-)
miłość i zaufanie , zrozumienie i tolerancja
Ciekawie to napisałaś. Wszystko to pięknie się z sobą
komponuje. Pozdrawiam:)
Podoba mi sie ten wiersz...Miłość to dawanie nie
branie, bez zaufania nie istnieje :) Pozdrawiam
tak miłość i ufność wspaniale się uzupełniają, bez
jednej z nich trudno zaznać pełni szczęścia :-)
Pięknie! Bez zaufania nie ma miłości i odwrotnie!
Pozdrawiam!
Ciekawy wiersz. Miłość bez zaufania nie ma prawa
bytu... Pozdrawiam serdecznie:)