Od pięknych chwil Do Grobowej...

Ten wiersz dedykuje swojemu Przyjacielowi, który Nie poznał swojego syna, Z przyczyn wynikających w wierszu.

Pamiętasz tamte wakacje razem spędzone?
Był to sierpień w blasku słońca lśniący,
W wspomnieniach z tamtych dni, co wieczór tonę,
To przez księżyc wspomnienia wzbudzający.

Pamiętasz tą plaże i ten wiatr kojący?
Po brzegu Bałtyku spacery,
Mówiłaś, że to on, chłopak będący
Twym natchnieniem z innej sfery.

Pamiętasz te wszystkie noce nie przespane?
Wszystkie przechadzki o zachodzie słońca,
Mówiłaś ze te chwile są nam dane,
Mówiłaś ze to nie będzie miało końca.

Pamiętasz przyszykowaną kolację dla ciebie?
Mówiłaś, że wszystko jest wspaniałe,
Mówiłaś, że czujesz się jak w niebie,
Mówiłaś, że to co jest, jest doskonałe.

Na powrót do rzeczywistości nadszedł czas,
Sierpień przeminął, wrzesień nastał,
Powiedziałaś wtedy tylko Pas.
Dostawałem zdjęcia jak syn dorastał.

Ojca swego nie mógł poznać,
Ukrywałaś go przede mną i całym światem,
Chwil z ojcem nie mógł doznać,
Ja ojcem jestem zatem.

Kiedy go poznam zadaje pytanie,
Ty już nie odzywasz się kochanie,
Słuch o tobie wszelaki zaginął

...

Ojciec twego dziecka w wypadku zginął!

autor

Vebster

Napisany: 2008-12-27 Dodano: 2009-01-29 16:39:08

Ten wiersz przeczytano 383 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie