Od teraz bez łez.

Tonąc, płonąc, omdlewając w marzeniach.
Krzycząc w myślach,
Cichą jak dawne wspomnienie być.

Z zakątków ciemnych, wilgotnych
Pojawiać się znikąd...
Czuć ból samotności, zagubienie.

Oddalasz się od życia..
Jestes na dawniej omijanej granicy.
Mimo wszystko robisz krok...
Krok w stronę końca.

Widzisz cienką linię,
rodziela blask, w którym zyłeś
blask tak pusty, tak złowrogi i szkodliwy
niekorzystny i gniewny.

Istoty w nim będące biją
pełną eudajmonią.
Różnią się od Ciebie tak głęboko i dosadnie.
Na przekór im nie cofasz się.

Pewnie i determinuącym krokiem
ze łzą na poliku spływającą,
paląc usilnie
Stąpasz po obrzeżu
Rezygnujesz, opadając na twarz.

autor

aiuto

Napisany: 2011-06-14 Dodano: 2011-08-19 12:19:41

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie