ODA DO SERCA

Każda żyjąca na ziemi istota,
Nie pomijając psa, ani kota,
Ma w swoim wnętrzu coś wspaniałego.
Coś, co pozwala kochać drugiego.

Bez tego czegoś żyć już się nie da.
I obojętnie – bogacz czy biedak
Jest tym przez Boga obdarowany,
Aby móc kochać i być kochanym.

I choć po równo wszyscy dostali,
To jedni rzecz tę pielęgnowali.
Chcieli, by rosła w dobro i siłę,
Żeby najlepszą z najlepszych była.

Drudzy natomiast, smutno to rzec,
Wcale nie chcieli tej rzeczy mieć.
Więc chwast kłujący wdarł się tam siłą
I rzecz tę zrobił prawie niebyłą.

I tak powstały dwie różne rzeczy:
Ta jedna wielka, dobra – co cieszy,
Druga nieczuła, zła, bardzo mała,
Ta - ból zadaje - twarda, jak skała.

Pewnie spytacie, o czym ja mówię
I co za bajki wymyślać lubię?
O czym tak piszę w wielkiej rozterce?
Przecież to proste – Chodzi o SERCE!

autor

Adax

Dodano: 2007-07-02 07:24:42

Ten wiersz przeczytano 1002 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie