W oddali....

Tak sobie siadłem, tam.. gdzieś daleko
Nie skinąłem głową na przywitanie..
Bo po co… skoro i tak mnie później obgadają
Powiedzą… ah same złe rzeczy znowu
Oparłem swą ciężką głowę o ścianę..
Tak żeby mogła odpocząć od noszonego ciężaru
Przyglądałem się tym ludziom..
Każdemu z kolejna… wzrokiem..
Takim badawczym, wnikliwym..
Chciałem zrozumieć…. Chyb samego siebie.
Sam nie wiem..
Ale widziałem w ich oczach śmiech, ironie
Która całkowicie była dla mnie obojętna…
-obojętna w tamtej chwili…bo jak wróciłem do domu
ah nie mogłem odgonić swych myśli… uciec
od prześladującego mnie ich śmiechu.
W ten, ukazała mi się postać……..
mmm… która była inna.. odróżniała
się jak słońce na niebie w pochmurny dzień
Skierowałem wzrok na nią…. obdarzyłem pełnym skupieniem
Przez moment spojrzała na mnie… rozchyliła usta delikatnie
To był taki delikatny uśmieszek….
potrafiący rozbij ogromny mur….
I ja..
również uśmiechnąłem się do niej…. Choć
Wiem, że nie wyszło mi to zupełnie..
Potem usłyszałem tak delikatnie wypowiedziane słowa…
- masz bardzo piękny uśmiech
Oddaliłem się udając, że mnie to nie obchodzi…

autor

Kubi

Napisany: 2005-01-21 Dodano: 2005-01-23 17:13:47

Ten wiersz przeczytano 739 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie