oddech

A.Z

oddycham spokojem
na zewnątrz wieje wiatr
zbiera się
na burze
promień słońca
wskazuje mi czas
brakuje mi minut
w sercu
jestem sam

porywam Twój czas
i rytmie oddechu
kładę się spać
śnię o Oceanie
gdzie
w jego głębi
zanurzone uczucia
oddychają sobą

budzę się
z płaczem
wyrywam z serca
cierń
tej marnej boleści
skradzionej
przez
rudą noc

prześlismy za daleko
nasz dom
był tam
gdzie
po północy
zabłysły nasze gwiazdy...

dziś
jestem sam
oddycham
nieznośnym spokojem
,,chwieje sie,lecz nie łamie"
czas burzy
obraz Twój
lecz w sercu
pozostał nieśmiertelny

brak mi odwagi
wrócić tam
gdzie Ty
-niech tak zostanie
ten oddech
ofiarowuje Ci.

Piotr Natoniewski

autor

Naton

Dodano: 2005-06-27 17:53:06

Ten wiersz przeczytano 998 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie