Odkupienie ...

Dedykuje ten wiersz, wszystkim tym, ktorych skrzywdziła własna miłość.

Zamknięty pośród zimnych czterech ścian
Samotny i pokonany w szarym kącie leże
Serce i dusza ociekają od śmiertelnych ran
Zadanych ostrzem Twych słow,tak szczerze

Oddałem Ci każdy oddech, zabrany sobie
W którym mogłaś ogrzać, lodem skute serce
Lecz Ty w zamian zabiłaś ukochaną swą osobę
I ciepłem mej krwi ogrzałaś skalane grzechem ręce

Próbowałaś zmyć ją, pozbyć się śladów miłości
Patrzyłem na Ciebie z oddali, resztą swej nadzieji
Że wrócisz, lecz pisana mi była tylko rola kości
Światło rozproszyło mrok, ujrzałem postać w bieli

Dziś na Ciebie patrze, spoglądając z góry
Pogrążona w ogniu, patrzysz na swe dłonie
Widzisz ślady swej winy, mej męki, tortury
Za póżno, odkupienie wraz z Tobą na wieki płonie

Modle się, by nigdy nic takiego nie nastało ...

autor

Shabranido

Dodano: 2006-10-29 21:04:53

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie